The Black Lodge Theatre presents...

Pure madness. Damn good.

It's like the Japanese grandparent of The Turin Horse. Because it seems the Nietzschean perspective used to evaluate Tarr's movie applies to Teshigahara's movie too. After all, the snake which cannot cast its skin has to die.

Bu filmin varlığı içinde bulunduğumuz gerçekliğe bir hakaret. İlk filmin verdiği havanın, oyuncuların ve sığ bir Easy Rider taklidinin ardına sığınarak kadın düşmanlığı yapmaktan başka bir işlevi yok. Filmi izleyeli iki saat olduktan sonra bile sinirden dişlerimi sıktığımı hatırlıyorum.