بعد از دیدنِ انبوه فیلم‌های افرادی که برای نشان دادن مظلومیت‌های زنانه، خود در به تصویر کشیدنِ کاراکترشان بیشترین ظلم را به زن و زنانگی ‌می‌کنند، همیشه می‌توان به خلوتِ بی‌ادعایِ ابراهیم مختاری پناه برد، جایی که صبورترین گوش‌ها و کنجکاوترین چشم‌ها، نثارِ حکایات و حریم‌های زنانه‌ می‌شوند.
زن در آثار او فقط یک موجودِ رنجبرِ بی‌زبان نیست که منفعلانه فرمان‌ برد؛ یکی کشف برقع می‌کند تا برای روستایش مادری کند (زینت) و دیگری قصه زندگی و فریاد اعتراضش را…